Właściwości farmakologiczne
farmakodynamika. Azytromycyna jest antybiotykiem makrolidowym drugiej generacji, należącym do grupy azalidów.
Mechanizm działania azytromycyny polega na hamowaniu syntezy białek bakteryjnych w wyniku wiązania się z podjednostką rybosomu 50S i translokacji peptydów.
Mechanizm oporności. Ogólnie rzecz biorąc, oporność różnych gatunków bakterii na makrolidy wiąże się z działaniem jednego z trzech mechanizmów: modyfikacji komórki docelowej, inaktywacji antybiotyku lub aktywnego usunięcia antybiotyku (wypływu) z komórki. Bakterie mają różne systemy usuwania substancji z komórki. U paciorkowców układ eliminacji jest w dużej mierze kontrolowany przez geny mef, co powoduje powstawanie ograniczonej oporności na makrolidy (fenotyp M). Modyfikacja celu przez metylazę kontrolowaną przez gen erm (fenotyp MLSB) może powodować oporność krzyżową na różne klasy antybiotyków.
Całkowita oporność krzyżowa na erytromycynę, azytromycynę, inne makrolidy i linkozamidy oraz streptograminę B występuje pomiędzy Streptococcus pneumoniae, paciorkowcami β-hemolizującymi grupy A, Enterococcus faecalis i Staphylococcus aureus, w tym Staphylococcus aureus oporny na metycylinę (MRSA).
Konstytutywne mutanty w indukowalnych opornych szczepach z erm (A) lub erm (C) można selekcjonować in vitro przy ich niskim stężeniu ~10-7 CFU w obecności azytromycyny.
Ogranicz koncentrację. Poniżej podano minimalne stężenia hamujące (MIC) dla mikroorganizmów dla wskazanych wskazań (patrz WSKAZANIA).
Należy zauważyć, że przedstawione poniżej wartości graniczne MIC i spektrum działania in vitro mają zastosowanie do stosowania ogólnoustrojowego. Te wartości MIC nie mają zastosowania do miejscowego stosowania do oczu, biorąc pod uwagę stężenia osiągane in situ i warunki fizykochemiczne, które mogą wpływać na ogólną aktywność antybiotyku w miejscu podania.
EUCAST (Europejski Komitet ds. Oznaczania Wrażliwości Przeciwdrobnoustrojowej) ustalił następujące stężenia graniczne dla azytromycyny:
Haemophilus influenzae: czułość ≤0,12 mg/l i oporność >4 mg/l;
Moraxella catarrhalis: czułość ≤0,5 mg/l i oporność >0,5 mg/l;
Neisseria gonorrhoeae: czułość ≤0,25 mg/l i oporność >0,5 mg/l;
Staphylococcus spp.*: czułość ≤1,0 mg/l i oporność >2,0 mg/l;
Streptococcus pneumoniae: czułość ≤0,25 mg/l i oporność >0,5 mg/l;
Streptococcus A, B, C, G: czułość ≤0,25 mg/l i oporność >0,5 mg/l.
*Sp. obejmuje wszystkie typy zajęć.
EUCAST zauważa, że ​​do określenia wrażliwości tych mikroorganizmów na azytromycynę można zastosować erytromycynę.
Częstość występowania oporności nabytej może być różna w zależności od lokalizacji i czasu trwania poszczególnych gatunków, dlatego konieczne jest podanie informacji na temat lokalnej oporności drobnoustrojów, zwłaszcza w przypadku leczenia ciężkich infekcji. Jeśli to konieczne, należy zasięgnąć wykwalifikowanej porady, jeśli lokalna częstość występowania oporności jest taka, że ​​skuteczność leku w leczeniu przynajmniej niektórych rodzajów zakażeń jest wątpliwa.
Spektrum działania przeciwbakteryjnego azytromycyny w zależności od gatunku bakterii zgodnie ze wskazaniami
Zwykle gatunki wrażliwe
Tlenowe bakterie Gram-ujemne: Moraxella (Branhamella) catarrhalis, Neisseria gonorrhoae1, Haemophilus influenzae$, Haemophilus parainfluenzae$.
Inne: Chlamydia trachomatis*.
Gatunki, które mogą stać się odporne
Tlenowe Gram-dodatnie: Staphylococcus aureus (oporny na metycylinę i wrażliwy na metycylinę), Staphylococcus koagulazo-ujemny (oporny na metycylinę i wrażliwy na metycylinę), Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes, Streptococci viridans, Streptococcus agalactiae, Streptococcus grupa G.
Gatunki odporne
Tlenowe Gram-dodatnie: Corynebacterium spp., Enterococcus faecium.
Tlenowe Gram-ujemne: Pseudomonas aeruginosa, Acinetobacter, Enterobacteriaceae.
*Skuteczność kliniczna wykazano na wrażliwych szczepach wyizolowanych zgodnie z zatwierdzonymi wskazaniami.
$Średnia naturalna wrażliwość.
1Zapalenie spojówek wywołane przez Neisseria gonorrhoeae wymaga leczenia ogólnoustrojowego (patrz INSTRUKCJE SPECJALNE).
Informacje o próbie klinicznej
Jaglicze zapalenie spojówek wywołane przez Chlamydia trachomatis. W randomizowanym badaniu z podwójnie ślepą próbą trwającym 2 miesiące lek Azitere porównywano z pojedynczą dawką doustnej azytromycyny w leczeniu jaglicy u 670 dzieci (w wieku 1–10 lat). Skuteczność leku Azitere po jego stosowaniu 2 razy dziennie przez 3 dni (96,3%) nie różniła się istotnie od skuteczności azytromycyny stosowanej doustnie (96,6%).
Masowa terapia, leczenie i profilaktyka jaglicy za pomocą Azytera (wkraplanie 2 razy dziennie przez 3 dni) we wszystkich kategoriach populacji (od urodzenia) oceniano w IV etapie wieloośrodkowego otwartego badania nieporównawczego przeprowadzonego na północy Kamerunu (112 000 pacjentów).

nych). W próbie 2400 dzieci w wieku od 1 do 10 lat częstość występowania czynnej jaglicy, która przed wkropleniem leku Azitere wynosiła 31,1%, spadła do 6,3% po 1 roku i do 3,1% w 2. i 3. roku leczenia.
W populacji otrzymującej leczenie tym lekiem nie zaobserwowano poważnych skutków ubocznych.
Ropne bakteryjne zapalenie spojówek. W randomizowanym, zaślepionym badaniu przeprowadzonym na różnych obszarach geograficznych Europy, Afryki Północnej i Indii porównano lek Azitere wkraplany dwa razy na dobę przez 3 dni z 0,3% tobramycyną (krople do oczu) podawaną co 2 godziny przez 2 dni, a następnie 4 razy dziennie przez 5 dni dni do 1043 pacjentów z ropnym bakteryjnym zapaleniem spojówek, w tym 109 dzieci do 11. roku życia, 5 noworodków (od urodzenia do 27. dnia życia) oraz 38 niemowląt i małych dzieci (od 28. dnia do 23. miesiąca życia).
Rekonwalescencja kliniczna w ciągu 9 dni w przypadku stosowania preparatu Azitera (87,8%) nie różniła się istotnie od wyniku leczenia tobramycyną (89,4%). Stan mikrobiologiczny wyzdrowienia po zastosowaniu preparatu Azitere był porównywalny z leczeniem tobramycyną.
Dzieci. Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania leku Azitere wykazano w leczeniu pacjentów w wieku ≤18 lat w randomizowanym, zaślepionym, zamkniętym badaniu, w którym porównywano działanie leku Azitere (wkraplanie 2 razy na dobę przez 3 dni) z działaniem tobramycyny (wkraplanie co 2 godzin przez 2 dni, następnie 4 razy dziennie przez 5 dni) u 282 dzieci z ropnym bakteryjnym zapaleniem spojówek (podgrupa chorych od urodzenia do 24 miesiąca życia obejmowała 148 osób). Rekonwalescencja kliniczna najbardziej dotkniętych oczu w 3. dniu była znacząco większa w grupie otrzymującej Azytere (47%) w porównaniu z grupą otrzymującą tobramycynę (28%). W dniu 7 poprawę zaobserwowano u 89% pacjentów otrzymujących Aziter (wkraplanie 2 razy dziennie przez 3 dni) w porównaniu z 78% pacjentów otrzymujących tobramycynę. Jeśli chodzi o stan bakteriologiczny w 7. dniu, nie ma statystycznej różnicy pomiędzy obiema grupami badawczymi. Azitere był dobrze tolerowany we wszystkich grupach wiekowych. Nie stwierdzono żadnych nowych działań niepożądanych u dzieci. Krótki czas leczenia 1,5% azytromycyną, niewielka liczba wymaganych podań i łatwość zakraplania kropli u dzieci zostały docenione zarówno przez dzieci, jak i ich rodziców.
Farmakokinetyka. Azytromycyny nie wykryto w osoczu krwi pacjentów z bakteryjnym zapaleniem spojówek po zastosowaniu leku Aziter w zalecanych dawkach (granica wykrywalności: 0,0002 µg/ml w osoczu krwi). Nie przeprowadzono badań farmakokinetycznych u dzieci.

Wskazania Azyter
Aziter przeznaczony jest do miejscowej terapii przeciwbakteryjnej zapalenia spojówek wywołanego przez wrażliwe na niego szczepy u dzieci od pierwszych dni życia i dorosłych, a mianowicie:
- ropne bakteryjne zapalenie spojówek;
– jaglicowe zapalenie spojówek wywołane przez Chlamydia trachomatis.

Zastosowanie azytu
do wkraplania do oczu. Lekarz ma obowiązek udzielić pacjentowi informacji na temat prawidłowego stosowania leku przeciwbakteryjnego.
Dorośli. Zakropić 1 kroplę do worka spojówkowego 2 razy dziennie, rano i wieczorem. Przebieg terapii wynosi 3 dni. Nie ma konieczności kontynuowania terapii przez > 3 dni. Przestrzeganie dawkowania jest ważne dla powodzenia terapii.
Starsi pacjenci. Nie ma potrzeby dostosowywania dawki.
Procedura aplikacyjna.
1. Umyj ręce, stój lub usiądź wygodnie.
2. Pociągnij palcem dolną powiekę chorego oka w dół.
3. Zbliżyć końcówkę otwartego pojemnika jednodawkowego jak najbliżej oka, ale nie dotykać oka.
4. Delikatnie ściśnij pojemnik tak, aby jedna kropla dostała się do oka i uwolnij dolną powiekę.
5. Zamknij oczy i ściskaj palcem wewnętrzny kącik kropli do oczu na 1 minutę.
6. Powtórz wszystkie czynności opisane powyżej dla drugiego oka, jeśli tak zalecił lekarz.
7. Natychmiast po użyciu wyrzucić pojemnik jednodawkowy wraz z pozostałym roztworem. Nie przechowuj go do wykorzystania w przyszłości.
W przypadku stosowania kilku miejscowych środków okulistycznych, leki należy stosować w odstępach co najmniej 15 minut.
Dzieci. Stosowany u dzieci od urodzenia. Dawkowanie – według wskazań dla osób dorosłych w rozdziale STOSOWANIE. Nie ma potrzeby dostosowywania dawki u dzieci (patrz INSTRUKCJE SPECJALNE i Farmakodynamika).

Przeciwwskazania
nadwrażliwość na azytromycynę, inny makrolid lub jakikolwiek inny składnik leku.

Skutki uboczne
Podczas badań klinicznych i obserwacji po wprowadzeniu produktu do obrotu, dotyczących stosowania leku Azitere 15 mg/g, krople do oczu, roztwór, zgłoszono następujące działania niepożądane związane z leczeniem.
Działania niepożądane rozkładają się według częstości występowania: bardzo często (≥1/10), często (od ≥1/100 do <1/10), rzadko (od ≥1/1000 do <1/100), rzadko (od ≥1/100 do <1/100) ≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000), nieznana (nie można określić na podstawie dostępnych danych).
Ze strony układu odpornościowego: rzadko - obrzęk Quinckego*, reakcja 

i nadwrażliwość.
Z narządu wzroku (w miejscu wstrzyknięcia): bardzo często - dyskomfort w oczach (swędzenie, pieczenie, mrowienie); często - niewyraźne widzenie, uczucie sklejania powiek, uczucie obcego ciała; niezbyt często - zapalenie spojówek*, alergiczne zapalenie spojówek*, zapalenie rogówki*, wyprysk powiek*, obrzęk powiek*, alergia oka*, przekrwienie spojówek, zwiększone łzawienie, rumień powiek.
Skóra i tkanka podskórna: nieznane (nie można ocenić na podstawie dostępnych danych, zaburzenia opisano na podstawie możliwych działań niepożądanych przy podaniu ogólnoustrojowym) - toksyczna martwica naskórka, reakcja polekowa z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (zespół DRESS), zespół Stevensa-Johnsona (SJS) ), złuszczające zapalenie skóry, ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP).
*Podczas badań klinicznych preparatu Aziter nie zaobserwowano działań niepożądanych. Te działania niepożądane stwierdzono w badaniach azytromycyny po wprowadzeniu ich do obrotu. Częstość oblicza się za pomocą wzoru 3/X, gdzie X to całkowita liczba populacji biorącej udział we wszystkich badaniach, w tym badaniach klinicznych, lub odpowiada częstotliwości 3/879 – „rzadko”.
Ekstrapolacja wpływu systemowego. Jednocześnie po zastosowaniu leku Azitere w zalecanych dawkach, azytromycyna nie była wykrywana w osoczu krwi pacjentów i nie wywierała działania ogólnoustrojowego.
Dzieci. Badania kliniczne w pediatrii wykazały, że poziom bezpieczeństwa stosowania u dzieci nie odbiega od tego u dorosłych. Nie stwierdzono żadnych nowych działań niepożądanych. Poziomy bezpieczeństwa w różnych podgrupach dzieci były również podobne (patrz WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE).

Specjalne instrukcje
lek nie jest przeznaczony do stosowania doustnego lub zastrzyków, w tym zastrzyków okołogałkowych lub śródgałkowych.
W przypadku wystąpienia reakcji alergicznej należy przerwać leczenie.
Należy poinformować pacjenta, że ​​nie można stosować leku dłużej niż 3 dni, nawet w przypadku utrzymujących się objawów bakteryjnego zapalenia spojówek.
Zmniejszenie nasilenia objawów obserwuje się zwykle w ciągu 3 dni stosowania. Jeżeli po tym okresie nie ma oznak poprawy, należy ponownie rozważyć zaleconą terapię.
W przypadku bakteryjnego zapalenia spojówek podczas terapii nie stosuje się soczewek kontaktowych.
Podczas ogólnoustrojowego stosowania azytromycyny zgłaszano przypadki piorunującego zapalenia wątroby, które może powodować zagrażającą życiu niewydolność wątroby. Nie oczekuje się takiego ryzyka w przypadku stosowania miejscowego do oka, ponieważ ogólnoustrojowe narażenie na substancję czynną jest nieistotne klinicznie (patrz Farmakokinetyka).
Nadwrażliwość. Podobnie jak w przypadku erytromycyny i innych makrolidów, zgłaszano rzadkie poważne reakcje alergiczne, w tym obrzęk naczynioruchowy i anafilaksję (rzadko zakończone zgonem); reakcje dermatologiczne, w tym ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP), zespół Stevensa-Johnsona (SJS), toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (rzadko śmiertelne), reakcja polekowa z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (DRESS). Niektóre z tych reakcji związanych ze stosowaniem azytromycyny powodowały nawrót objawów i wymagały dłuższego okresu obserwacji i leczenia.
W przypadku wystąpienia reakcji alergicznych należy przerwać stosowanie leku i rozpocząć odpowiednie leczenie objawowe. Lekarze powinni wziąć pod uwagę, że po zaprzestaniu leczenia objawowego objawy alergii mogą powrócić.
Dzieciństwo. Nie przeprowadzono badań porównawczych skuteczności i bezpieczeństwa stosowania kropli do oczu Aziter w leczeniu jaglicowego zapalenia spojówek u dzieci w wieku poniżej 1 roku życia. Jednakże nie są znane żadne obawy dotyczące bezpieczeństwa ani różnice w patofizjologii choroby, które wykluczałyby jego stosowanie u dzieci w wieku < 1 roku w tym wskazaniu, biorąc pod uwagę doświadczenie kliniczne u dzieci w wieku ≥ 1 roku i doświadczenie w stosowaniu leku u dzieci od urodzenia w celu leczenie ropnego bakteryjnego zapalenia spojówek.
Stosowanie u noworodków. W oparciu o międzynarodowy konsensus w sprawie chorób oczu i dróg rodnych, które mogą być przenoszone na noworodki, nietrachomatyczne (chlamydiowe) zapalenie spojówek wywołane przez Chlamydia trachomatis i zapalenie spojówek wywołane przez Neisseria gonorrhoeae wymagają leczenia ogólnoustrojowego.
U noworodków i dzieci do 3 miesiąca życia infekcjom ogólnoustrojowym (np. zapaleniu płuc, bakteriemii wywołanej przez Chlamydia trachomatis) może towarzyszyć zapalenie spojówek. W przypadku podejrzenia należy przeprowadzić diagnostykę różnicową i w razie potrzeby zalecić leczenie systemowe.
Stosować w czasie ciąży lub karmienia piersią. Ponieważ ogólnoustrojowa ekspozycja na azytromycynę jest nieistotna klinicznie, lek można stosować w okresie ciąży i laktacji.
Funkcja rozrodcza. Dane uzyskane z badań na zwierzętach nie wskazują na wpływ azytromycyny na funkcje rozrodcze.

mężczyźni lub kobiety. Brak danych dotyczących wpływu na organizm ludzki. Jednakże, ponieważ ogólnoustrojowe narażenie na azytromycynę jest nieistotne klinicznie, nie oczekuje się wpływu na funkcje rozrodcze.
Możliwość wpływania na szybkość reakcji podczas prowadzenia pojazdów lub pracy z innymi mechanizmami. Po zakropleniu może wystąpić przejściowa utrata przejrzystości widzenia. W takim przypadku pacjent powinien poczekać do przywrócenia normalnego widzenia przed prowadzeniem pojazdu lub obsługiwaniem maszyn.

Interakcje
Nie przeprowadzono specjalnych badań dotyczących interakcji z lekiem Aziter.
Ponieważ krople do oczu Azitere po zakropleniu do oczu nie powodują działania ogólnoustrojowego (nie obserwuje się zauważalnych stężeń azytromycyny w osoczu krwi, patrz Farmakokinetyka), nie należy spodziewać się interakcji azytromycyny z innymi lekami po podaniu doustnym.
W przypadku jednoczesnego stosowania z Aziterem innych leków w postaci kropli do oczu, należy zachować 15-minutową przerwę pomiędzy zażyciami, przy czym Aziter, krople do oczu, zakrapla się jako ostatni.

Przedawkować
Całkowita ilość azytromycyny przeznaczona do leczenia obu oczu jest bardzo mała, aby spowodować przedawkowanie w przypadku podania dożylnego lub podania doustnego zawartości pojemnika jednodawkowego.

Warunki przechowywania
w temperaturze 2-8°C w miejscu niedostępnym dla dzieci. Pojemniki jednodawkowe przechowywać w saszetkach w celu ochrony przed światłem.