Płyn jest bezbarwny, przezroczysty.

Mieszanina
1 ml leku zawiera substancję czynną (mg):

chlorowodorek deksmedetomidyny – 0,5.
Substancje pomocnicze: chlorek sodu, metyloparaben, propyloparaben, woda wysoko oczyszczona.

Właściwości farmakologiczne
Kod klasyfikacyjny ATCvet QN05CM Inne leki weterynaryjne o działaniu nasennym i uspokajającym. QN05CM18 Deksmedetomidyna.

Deksmedetomidyna jest silnym, wysoce selektywnym agonistą receptora alfa-2 adrenergicznego o szerokim spektrum działania. Hamuje przekazywanie impulsów nerwowych w synapsach adrenergicznych w wyniku konkurencji z noradrenaliną.

Lek działa hamująco na ośrodkowy układ nerwowy i zwiększa próg bólu u zwierząt. Efekt zależy od dawki: małe dawki dają umiarkowany efekt uspokajający bez działania przeciwbólowego, duże dawki dają wyraźny efekt uspokajający ze znieczuleniem.

Po wstrzyknięciu deksmedetomidyna dobrze się wchłania, szybko rozprowadza po organizmie i łatwo przenika przez barierę krew-mózg. Maksymalne stężenie leku we krwi osiągane jest po 15–30 minutach. Ponad 90% wiąże się z białkami osocza krwi. Okres półtrwania u psów wynosi 40-50 minut, u kotów - 60 minut. Metabolizowany w wątrobie i wydalany głównie przez nerki.

Aplikacja
Stosowany u psów i kotów w celu uspokojenia i analgezji podczas operacji chirurgicznych, badań klinicznych i manipulacji, w celu uspokojenia zwierząt i zapobiegania ich agresywnym zachowaniom.

Stosowany do premedykacji podczas znieczulenia ogólnego.

Dawkowanie
Psom lek podaje się dożylnie lub domięśniowo, a kotom wyłącznie domięśniowo.

W przypadku zwierząt o dużej masie ciała stosuje się roztwór zawierający deksmedetomidynę 0,5 mg/ml, w przypadku małych zwierząt - roztwór zawierający deksmedetomidynę 0,1 mg/ml

Aby uzyskać roztwór o stężeniu 0,1 mg/ml, bezpośrednio przed podaniem należy w jałowej strzykawce zmieszać 1 ml leku z 4 ml roztworu Ringera lub 0,9% roztworu chlorku sodu lub wody do wstrzykiwań. Powstały roztwór powinien być przezroczysty, bez wtrąceń mechanicznych.

Dawka leku zależy od pożądanego efektu, indywidualnych cech i rasy zwierzęcia. Zazwyczaj psy małych ras wymagają większej dawki niż psy ras dużych.

Stosowanie deksmedetominy w premedykacji znacznie zmniejsza ilość leku niezbędną do wywołania znieczulenia, dlatego dożylne środki znieczulające należy podawać ostrożnie i uważnie monitorować stan zwierzęcia. Zmniejsza się także ilość wziewnych środków znieczulających stosowanych do podtrzymania znieczulenia.

W celu sedacji i analgezji stosuje się roztwór leku zawierający 0,1 mg/ml deksmedetomidyny w następujących dawkach: dla psów - 0,5-2 ml na 10 kg masy ciała; koty – 0,5 ml na 1 kg masy ciała; lek zawierający deksmedetomidynę 0,5 mg/ml stosuje się w dawkach: dla psów – 0,1-0,8 ml na 10 kg m.c., dla kotów – 0,1 ml na 1 kg m.c.

W przypadku psów dawki deksmedetomidyny oblicza się w zależności od powierzchni ciała (mcg/m2): dożylnie – do 375 mcg/m2, domięśniowo – do 500 mcg/m2.

Przy podawaniu razem z butorfanolem (0,1 mg na 1 kg masy ciała) w celu głębokiej sedacji i analgezji, dawka deksmedetomidyny do podawania domięśniowego wynosi 300 mcg/m2 powierzchni ciała. Dawka premedykacji wynosi 125-375 mcg/m2 powierzchni ciała. Wskazaną dawkę podaje się 20 minut przed znieczuleniem. Dawkowanie należy dostosować w zależności od rodzaju zabiegu, czasu trwania zabiegu i temperamentu zwierzęcia.

Połączenie deksmedetomidyny i butorfanolu powoduje działanie uspokajające i przeciwbólowe już po 15 minutach od podania, osiągając maksimum po 30 minutach. Działanie uspokajające utrzymuje się przez 120 minut po podaniu, działanie przeciwbólowe przez 90 minut. Pełne wyzdrowienie zwierzęcia następuje po 3 godzinach.

Premedykacja deksmedetomidyną znacznie zmniejsza dawkę wziewnych środków znieczulających w celu podtrzymania znieczulenia. Podczas znieczulenia wraz z propofolem i tiopentalem deksmedetomidyna zapewnia zmniejszenie ich dawek odpowiednio o 30% i 60%. Deksmedetomidyna zapewnia analgezję pooperacyjną przez kolejne 0,5-4 godziny, jednak okres ten zależy od wielu czynników, a kolejną dawkę leków przeciwbólowych należy podać zgodnie z oceną kliniczną zwierząt.

Przy podawaniu małych objętości leku zaleca się stosowanie skalibrowanej strzykawki w celu dokładniejszego dawkowania.
Dawki deksmedetomidyny dla kotów oblicza się w mcg na kg masy ciała zwierzęcia.

Podczas wykonywania drobnych manipulacji oraz zabiegów i badań wymagających unieruchomienia, sedacji i znieczulenia dawka deksmedetomidyny dla kotów wynosi 40 mcg na 1 kg masy ciała, co odpowiada 0,4 ml na 1 kg masy ciała roztworu lek Dexmedison zawierający 1 mg deksmedetomidyny/ml lub 0,08 ml/kg masy ciała leku Dexmedison zawierający deksmedetomidynę 0,5 mg/ml.

Podczas stosowania leku do znieczulenia razem z propofolem dawka tego ostatniego zmniejsza się o 50%. Wszystkie środki znieczulające stosowane do wprowadzenia lub podtrzymania znieczulenia należy podawać w odpowiednich ilościach 

niezbędne do osiągnięcia efektu.

Znieczulenie można wywołać po 10 minutach od domięśniowego podania ketaminy kotom w dawce 5 mg/kg lub dożylnego podania propofolu.
Działanie uspokajające i przeciwbólowe leku występuje 15 minut po podaniu i utrzymuje się do 60 minut. Aby utrzymać działanie uspokajające i przeciwbólowe, lek można podać ponownie po 10-15 minutach od pierwszego podania. Dawkę przy wielokrotnym podaniu ustala lekarz weterynarii biorąc pod uwagę stan zwierzęcia.

Przeciwwskazania
Nie stosować u zwierząt:

z nadwrażliwością na składniki leku, z ciężkimi chorobami ogólnoustrojowymi, niewydolnością serca oraz zaburzeniami czynności wątroby i nerek, u zwierząt w ciąży, w okresie laktacji, niedożywionych lub osłabionych, a także u zwierząt produkcyjnych;
psy i koty przemęczone lub w stanie szoku, stresu (z powodu upału, mrozu);
psy do 4 miesiąca życia i koty do 3 miesiąca życia.
Przestrogi
Efekt uboczny
Bezpośrednio po podaniu leku możliwe jest obniżenie ciśnienia krwi, które następnie powraca do wartości prawidłowych lub nieco niższych. Możliwe zmniejszenie częstości akcji serca, ruchy oddechowe i hipotermia.

Wymioty mogą wystąpić 5-10 minut po podaniu leku lub w czasie odzyskiwania przytomności.

Czasami obserwuje się bladość i/lub sinicę błon śluzowych. U kotów często może wystąpić wysuszenie błon śluzowych oczu i rogówki.

Podczas sedacji możliwe jest drżenie mięśni, a czasami zmętnienie rogówki i obrzęk płuc.

Podczas stosowania leku w premedykacji u psów możliwe jest spowolnienie oddechu, przyspieszenie oddechu i wymioty. Może również wystąpić bradyarytmia i tachyarytmia, w tym bradykardia zatokowa głęboka, blok AV (1. i 2. stopnia) oraz zatrzymanie zatokowe. Czasami obserwuje się przedwczesne skurcze dodatkowe nadkomorowe i komorowe, pauzę w węźle zatokowym i blok AV III stopnia.

Podczas stosowania leku w premedykacji u kotów mogą wystąpić wymioty lub chęć wymiotowania, bladość błon śluzowych i obniżenie temperatury ciała. Po podaniu domięśniowym w dawce 40 mcg/kg (następnie ketaminy lub propofolu) często występuje bradykardia zatokowa i arytmia zatokowa, czasami blok przedsionkowo-komorowy pierwszego stopnia, a czasami przedwczesna depolaryzacja nadkomorowa, bigomia przedsionkowa, pauza drugiego stopnia lub opóźnione skurcze komorowe .

Przy jednoczesnym podawaniu kotom ketaminy w dawce 10 mg na 1 kg masy ciała i deksmedetomidyny w dawce 40 mcg na 1 kg masy ciała, możliwy jest rozwój tachykardii.

Po podaniu Dexmedisonu i ketaminy w odstępie 10 minut u kotów może wystąpić blok przedsionkowo-komorowy lub przedwczesne pobudzenia. Oczekiwane zjawiska to bradypnea, hipowentylacja, bezdech. Obserwuje się hipoksemię, zwłaszcza w ciągu pierwszych 15 minut znieczulenia deksmedetomidyną-ketaminą. Po takich zabiegach mogą wystąpić wymioty, obniżona temperatura ciała i pobudzenie.

Podczas jednoczesnego podawania Dexmedisonu i butorfanolu u psów może wystąpić spowolnienie oddechu, przyspieszony oddech, nieregularny oddech (bezdech trwający 20–30 sekund, po którym następuje kilka szybkich oddechów), hipoksemia, skurcze lub drżenie mięśni, pobudzenie, zwiększone ślinienie, nagłe przebudzenie lub przedłużona sedacja. Bradyarytmia i tachyarytmia są możliwe z możliwą bradykardią zatokową, blokiem AV I i II stopnia, zatrzymaniem lub pauzą węzła zatokowego, a także przedwczesnymi skurczami dodatkowymi przedsionkowymi, nadkomorowymi i komorowymi.

Specjalne środki ostrożności dotyczące stosowania
Przed podaniem leku należy przeprowadzić dokładne badanie kliniczne zwierzęcia i nie karmić go przez 12 godzin. Dostęp do wody nie powinien być ograniczany.

Po zastosowaniu leku zwierzę należy przebywać w ciepłym pomieszczeniu o stałej temperaturze – zarówno podczas zabiegu, jak i w okresie rekonwalescencji. Zwierzę można karmić i/lub poić dopiero po powrocie odruchu połykania. Podekscytowane lub agresywne zwierzęta należy uspokoić przed podaniem leku. Wszelkie zabiegi należy rozpocząć po osiągnięciu maksymalnej sedacji (10-30 minut po wstrzyknięciu), co zależy od sposobu podania leku.

Konieczne jest monitorowanie czynności oddechowej i sercowej zwierzęcia, ponieważ pulsoksymetria jest często niewystarczająco obiektywną metodą monitorowania. W przypadku stosowania kolejno deksmedetomidyny i ketaminy do indukcji znieczulenia u kotów, zaleca się posiadanie sprzętu do ręcznej wentylacji w przypadku depresji oddechowej lub bezdechu oraz tlenu w przypadku podejrzenia lub wykrycia hipoksemii.

Konieczne jest przestrzeganie dawkowania i częstotliwości stosowania leku.

Stosować w czasie ciąży i karmienia piersią
Nie stosować u zwierząt w ciąży lub karmiących piersią.

Interakcja z innymi mediami i inne formy interakcji
Lek nasila działanie leków osłabiających układ nerwowy, dlatego należy wziąć pod uwagę specyfikę działania każdego z nich i dostosować ich dawki.

Należy zachować ostrożność podczas łączenia leków antycholinergicznych z deksmedetomidyną