Składowanie
Siarczan amantadyny - 100 mg

Właściwości farmakologiczne
farmakodynamika. Amantadyna ma różne właściwości farmakologiczne. Ujawnia pośrednią właściwość agonisty receptora dopaminy w prążkowiu. Badania na zwierzętach wykazały, że amantadyna zwiększa pozakomórkowe stężenie dopaminy zarówno poprzez zwiększenie uwalniania dopaminy, jak i blokowanie wychwytu zwrotnego w presynaptycznych komórkach nerwowych. W stężeniach terapeutycznych amantadyna hamuje uwalnianie acetylocholiny za pośrednictwem receptorów NMDA i dlatego może wywierać działanie antycholinergiczne. Amantadyna działa synergistycznie z L-dopą.
Farmakokinetyka. Po podaniu doustnym amantadyna wchłania się szybko i całkowicie z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie w osoczu krwi (Cmax) osiągane jest po około 2–8 godzinach po przyjęciu pojedynczej dawki leku. Łatwo rozpuszczalny chlorowodorek amantadyny daje wyższe stężenie w osoczu krwi niż mniej rozpuszczalny siarczan amantadyny, którego Cmax w osoczu występuje później niż chlorowodorek. Cmax wynoszące 0,5 µg/ml osiąga się po podaniu pojedynczej doustnej dawki 250 mg chlorowodorku amantadyny.
Przy przyjmowaniu leku w dawce 200 mg/dobę stan równowagi stężenia osiągany jest po 4–7 dniach przy stężeniu w osoczu 400–900 ng/ml. Po przyjęciu 100 mg siarczanu amantadyny Cmax wynosi 0,15 µg/ml. Ustalono, że klirens osoczowy jest identyczny z klirensem nerkowym i u zdrowych dorosłych ochotników wynosi 17,7±10 l/h. Warunkowa objętość dystrybucji wynosi 4,2±1,9 l/kg i zależy od wieku pacjenta; u dorosłych – 6 l/kg.
T½ wynosi 10–30 h (średnio 15 h) i w dużej mierze zależy od wieku pacjenta. U starszych mężczyzn (62–72 lata) T½ wynosi 30 godzin. U pacjentów z niewydolnością nerek końcowy T½ w osoczu krwi może ulec znacznemu wydłużeniu (do 68±10 godzin).
Amantadyna wiąże się z białkami osocza krwi w około 67% (in vitro); około 33% występuje w osoczu krwi w postaci niezwiązanej. Przenika przez barierę krew-mózg, wykorzystując nasycalne systemy transportowe. Jest wydalany z moczem w prawie niezmienionej postaci (90% pojedynczej dawki), niewielka ilość jest wydalana z kałem.
Zdolność do dializy amantadyny jest niska i wynosi około 5% na dializę.
Amantadyna nie jest metabolizowana w organizmie człowieka.

Wskazania Amantyn
Zespół Parkinsona: leczenie objawów choroby Parkinsona, takich jak sztywność, drżenie, hipokinezja i akinezja.
Pozapiramidowe skutki uboczne leków przeciwpsychotycznych i innych leków: wczesna dyskineza, akatyzja i parkinsonizm.

Zastosowanie Amantyny
Tabletki osoby dorosłe powinny przyjmować doustnie, popijając niewielką ilością płynu, po posiłku, najlepiej rano i/lub po południu. Ze względu na możliwy wpływ aktywujący na ośrodkowy układ nerwowy (OUN), zaleca się przyjęcie ostatniej dawki leku nie później niż o godzinie 16:00.
Dawka pojedyncza i dzienna.
Stosując się do powyższych środków ostrożności i biorąc pod uwagę przeciwwskazania, można zapobiec zagrażającemu życiu działaniu niepożądanemu - chaotycznemu wielokształtnemu częstoskurczowi komorowemu.
Leczenie pacjentów z zespołem Parkinsona i zaburzeniami ruchu spowodowanymi stosowaniem leków należy prowadzić stopniowo, przestrzegając dawkowania w zależności od efektu terapeutycznego.
Leczenie należy rozpocząć od przyjmowania 1 tabletki (100 mg siarczanu amantadyny) preparatu Amantin na dobę przez pierwsze 4-7 dni, a następnie zwiększać dawkę dobową o 1 tabletkę raz w tygodniu, aż do osiągnięcia skutecznej dawki terapeutycznej.
Zwykle skuteczna dawka to 1–3 tabletki 2 razy dziennie (200–600 mg siarczanu amantadyny).
U pacjentów w podeszłym wieku, zwłaszcza ze stanami pobudzenia, splątania lub objawami delirium, zaleca się dawkę dobową 100 mg (1 tabletka).Jeżeli dawka ta nie jest skuteczna, można ją ostrożnie zwiększyć do 200 mg na dobę pod nadzorem lekarza.
W przypadku leczenia skojarzonego z innymi lekami przeciw parkinsonizmowi dawkę należy dobrać indywidualnie.
W przypadku pacjentów leczonych wcześniej amantadyną w postaci roztworu do wstrzykiwań dawka początkowa powinna być większa.
W przypadku gwałtownego pogorszenia objawów parkinsonizmu podczas kryzysu akinetycznego konieczne jest przepisanie wprowadzenia roztworu siarczanu amantadyny.
Pacjenci z niewydolnością nerek.
Dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy dostosować w zależności od współczynnika filtracji kłębuszkowej (GFR), jak pokazano w tabeli:

GFR (ml/min) Dawka siarczanu amantadyny (mg) Odstęp pomiędzy dawkami siarczanu amantadyny
80–60 100 Co 12 godzin
60 – 50 200 i 100* Każdy kolejny dzień*
50 – 30 100 raz dziennie
30 - 20 200 2 razy w tygodniu
20 – 10 100 3 razy w tygodniu
<10 i pacjenci poddawani hemodializie 200 i 100 1 raz w tygodniu lub 1 raz na 2 tygodnie
*Osiągane poprzez jednorazowe przyjęcie na przemian 1 tabletki 1 tabletki i 2 tabletek 100 mg siarczanu amantadyny 1 raz.
Współczynnik filtracji kłębuszkowej (GFR) można z grubsza obliczyć za pomocą następującego równania:
Clcr = (140 ‒ wiek) × masa ciała/72 × kreatynina
Gdzie,
Clcr — klirens kreatyniny w ml/min;
kreatynina — kreatynina w surowicy w mg/10 

0ml.
Klirens kreatyniny obliczony według tego wyrażenia dotyczy wyłącznie mężczyzn (odpowiednia wartość dla kobiet wynosi 85% podanej wartości) i można go porównać z klirensem insuliny w celu określenia GFR (120 ml/min dla dorosłych).
Amantadyna jest słabo dializowana (około 5%).
Czas trwania leczenia zależy od charakteru i ciężkości przebiegu choroby i ustala go lekarz. Pacjenci nie powinni samodzielnie przerywać leczenia.
Należy unikać nagłego odstawiania leku, gdyż w tym przypadku u pacjentów z chorobą Parkinsona mogą wystąpić objawy pozapiramidowe, do których czasami zalicza się przełom akinetyczny, a skutkiem odstawienia może być czasami delirium.
Dzieci. Doświadczenie w stosowaniu amantadyny u dzieci jest niewystarczające, dlatego leku nie stosuje się w tej kategorii wiekowej.

Przeciwwskazanie
- nadwrażliwość na amantadynę lub którykolwiek składnik leku;
– epilepsja i inne napady drgawkowe;
- ciężka niewydolność nerek;
– wrzód żołądkowo-jelitowy;
– niewyrównana niewydolność serca (stopień IV według klasyfikacji opracowanej przez New York Cardiology Association — NYNA);
– kardiomiopatia i zapalenie mięśnia sercowego;
- blok przedsionkowo-komorowy II i III stopnia;
– bradykardia (poniżej 55 uderzeń/min);
– wydłużony odstęp QT (Bazett QTc > 420 ms) lub z zauważalnymi załamkami U lub z wrodzonym zespołem QT w wywiadzie rodzinnym;
- ciężka komorowa arytmia, w tym chaotyczny polimorficzny częstoskurcz komorowy;
- jednoczesne leczenie budipiną lub innymi lekami wydłużającymi odstęp QT (patrz: INTERAKCJE Z INNYMI LEKAMI);
- małe stężenie potasu lub magnezu we krwi.

Efekt uboczny
działania niepożądane amantadyny, które częściej mają charakter łagodny i przemijający, zwykle pojawiają się w ciągu 2-4 dni od rozpoczęcia leczenia i szybko ustępują po odstawieniu leku.
Częstość występowania działań niepożądanych oceniano według następujących kryteriów:
bardzo często (>1/10); często (>1/100 do <1/10); rzadkie (>1/1000 do <1/100); rzadkie (>1/10 000 do <1/1000); bardzo rzadkie (<1/10 000); częstotliwość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Ze strony psychiki: często — zaburzenia snu i pobudzenie psychiczne.
U pacjentów (szczególnie starszych) ze skłonnością do zaburzeń psychicznych, w połączeniu z lekami antycholinergicznymi, mogą wystąpić egzogenne psychozy paranoidalne z towarzyszącymi halucynacjami wzrokowymi. Tego typu działania niepożądane można zaobserwować częściej, jeśli lek Amantine przyjmowany jest w skojarzeniu z innymi lekami przeciw parkinsonizmowi (takimi jak lewodopa, bromokryptyna czy memantyna).
Od strony układu krwionośnego i limfatycznego: bardzo rzadko - małopłytkowość, leukopenia.
Od strony układu nerwowego: często - zaburzenia ruchu; rzadko — zawroty głowy, zaburzenia ortostatyczne; rzadko - niewyraźne widzenie; bardzo rzadko — napady padaczkowe, zwykle po leczeniu dawkami przekraczającymi zalecane, objawy mioklonii i neuropatii obwodowej, stany lękowe, ból głowy, senność, bezsenność, osłabienie, gorączka, ataksja, niewyraźna mowa, zaburzenia koncentracji, drażliwość, depresja, parestezje, splątanie, dezorientacja, drżenie, dyskinezy, osłupienie, myśli i zamiary samobójcze, złośliwy zespół neuroleptyczny, majaczenie, hipomania i mania, omamy, koszmary senne.
Ze strony narządu wzroku: rzadko - niewyraźne widzenie*; bardzo rzadko - przejściowa utrata wzroku*, zwiększona wrażliwość na światło, uszkodzenie rogówki (punktowe zmętnienie podnabłonkowe, które może być związane z powierzchownym punktowym zapaleniem rogówki), obrzęk nabłonka rogówki, zmniejszenie ostrości wzroku, załamania okulogiryczne, rozszerzenie źrenic; nieznany - obrzęk rogówki, ustępuje po zaprzestaniu leczenia.
Układ sercowy: bardzo rzadko — zaburzenia rytmu serca (częstoskurcz komorowy, migotanie komór, chaotyczny wielokształtny częstoskurcz komorowy i wydłużenie odstępu QT), niedociśnienie ortostatyczne, tachykardia, obrzęki obwodowe, niewydolność serca. Większość tych przypadków wynikała z przedawkowania, jednoczesnego stosowania niektórych leków lub innych czynników ryzyka (patrz PRZECIWWSKAZANIA i INTERAKCJE LEKÓW). Arytmia serca z tachykardią.
Od strony układu naczyniowego: często — rozregulowanie ortostatyczne.
Od strony przewodu pokarmowego: często - nudności, uczucie suchości w ustach; rzadko - anoreksja, wymioty, zaparcia, biegunka, odwracalny wzrost aktywności enzymów wątrobowych.
Od strony skóry i tkanki podskórnej: często - skóra „marmurowa” (pojawienie się siatkowo-niebieskiego odcienia skóry), czasami z towarzyszącym obrzękiem stawu skokowego; bardzo rzadko — wysypki skórne, swędzenie, wzmożona potliwość, zwiększona nadwrażliwość na światło, wypryskowe zapalenie skóry.
Od strony układu mięśniowo-szkieletowego i tkanki łącznej: może wystąpić rabdomioliza. Należy uważnie monitorować pacjentów. Jeśli zostaną zaobserwowane objawy, w tym bóle mięśni, osłabienie,

co oznacza i podjąć odpowiednie środki. Ponadto należy zachować ostrożność ze względu na możliwość wystąpienia ostrej niewydolności nerek w wyniku rabdomiolizy.
Z układu moczowo-płciowego: często — zatrzymanie moczu u pacjentów z przerostem prostaty, nietrzymaniem moczu, zmianami libido.
Inne: reakcje nadwrażliwości z nietolerancją któregokolwiek składnika leku.
*W przypadku wystąpienia objawów utraty ostrości wzroku lub niewyraźnego widzenia konieczne jest przeprowadzenie badania okulistycznego w celu wykluczenia ewentualnego obrzęku rogówki (patrz Specjalne środki ostrożności).

Funkcje aplikacji
specjalne środki bezpieczeństwa.
U pacjentów przyjmujących jednocześnie leki przeciwpsychotyczne i amantadynę istnieje ryzyko wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego w przypadku nagłego odstawienia amantadyny.
U pacjentów z uszkodzeniem nerek może wystąpić zatrucie.
Należy zachować szczególną ostrożność przepisując lek pacjentom z organicznym zespołem mózgowym lub pacjentom ze skłonnością do drgawek, ponieważ możliwe są drgawki i zaostrzenie już istniejących objawów (patrz punkty „Sposób podawania i dawkowanie” oraz „Działania niepożądane” ).
Pacjenci z chorobami układu krążenia wymagają nadzoru lekarskiego podczas leczenia amantadyną.
U pacjentów z chorobą Parkinsona często występują takie objawy, jak niedociśnienie, zwiększone wydzielanie śliny, zwiększone pocenie się, podwyższona temperatura ciała, gromadzenie się ciepła, obrzęki i depresja. Podczas leczenia takich pacjentów należy zwrócić szczególną uwagę na działania niepożądane i interakcję amantadyny z innymi produktami leczniczymi.
W przypadku wystąpienia objawów utraty ostrości wzroku lub niewyraźnego widzenia konieczne jest badanie okulistyczne, aby wykluczyć ewentualny obrzęk rogówki. W przypadku rozpoznania obrzęku rogówki należy przerwać stosowanie amantadyny. Obrzęk rogówki wywołany amantadyną zwykle ustępuje w ciągu miesiąca po zaprzestaniu leczenia.
Pacjenci powinni poinformować lekarza, jeśli mają trudności z oddawaniem moczu.
Należy zachować szczególną ostrożność stosując lek u pacjentów z:
– psychozy;
- zaburzenia czynności wątroby;
- tyreotoksykoza;
– nawracający wyprysk;
- przerost gruczołu krokowego;
- jaskra z wąskim kątem;
– niewydolność nerek (o różnym nasileniu); istnieje ryzyko kumulacji amantadyny na skutek upośledzonej filtracji nerkowej (patrz także STOSOWANIE);
- pobudzenie lub splątanie świadomości;
- zespół delirium lub psychoza egzogenna w wywiadzie;
– przy jednoczesnym leczeniu memantyną (patrz: INTERAKCJE Z INNYMI LEKAMI);
- przy jednoczesnym stosowaniu z lekami wpływającymi na ośrodkowy układ nerwowy (patrz: INTERAKCJE Z INNYMI LEKAMI).
Przed rozpoczęciem leczenia oraz po 1 i 3 tygodniach leczenia należy wykonać elektrokardiogram (50 mm/s) i ręcznie wyznaczony odstęp QT Bazetta (QTc). Takie badanie EKG należy wykonać przed jakimkolwiek kolejnym zwiększeniem dawki i 2 tygodnie po nim. W przyszłości EKG należy wykonywać przynajmniej raz w roku. Leczenia nie należy rozpoczynać lub należy przerwać, jeśli początkowa wartość QTc przekracza 420 ms, jeśli QTc zwiększa się o więcej niż 60 ms w trakcie leczenia lekiem lub jeśli wartość QTc przekracza 480 ms, a także w przypadku obecności widocznych Fale U w EKG.
Pacjenci zagrożeni zaburzeniami równowagi elektrolitowej na skutek np. stosowania leków moczopędnych, z częstymi wymiotami i/lub biegunką, pacjenci przyjmujący insulinę w sytuacjach kryzysowych, pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub anoreksją powinni poddać się badaniom i kontroli parametrów laboratoryjnych oraz odpowiedniemu uzupełnianiu elektrolity, zwłaszcza potas i magnez.
W przypadku wystąpienia takich objawów, jak kołatanie serca, zawroty głowy lub omdlenia, należy natychmiast przerwać stosowanie amantadyny i pacjenta obserwować przez 24 godziny, czy nie wydłuży się odstęp QT. Jeżeli nie nastąpi wydłużenie odstępu QT, można wznowić leczenie lekiem, biorąc pod uwagę przeciwwskazania i interakcje.
U pacjentów ze stymulatorami serca dokładne określenie czasu QT nie jest możliwe, dlatego decyzję o zastosowaniu amantadyny należy podejmować indywidualnie po konsultacji z kardiologiem.
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania amantadyny w zapobieganiu i leczeniu grypy wywołanej wirusem A ze względu na ryzyko przedawkowania.
Nie należy nagle przerywać leczenia amantadyną, gdyż może to prowadzić do zaostrzenia choroby Parkinsona, pojawienia się objawów charakterystycznych dla złośliwego zespołu neuroleptycznego, a także rozwoju zaburzeń poznawczych, takich jak: katatonia, splątanie, dezorientacja, pogorszenie stanu psychicznego. stan, delirium.
Nie należy nagle przerywać stosowania amantadyny u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki przeciwpsychotyczne ze względu na potencjalne ryzyko katatonii wywołanej neuroleptykami.
U pacjentów otrzymujących amantadynę zgłaszano próby samobójcze i myśli samobójcze. Aby zapobiec pojawieniu się myśli i zamiarów samobójczych, lek należy przepisywać w minimalnych skutecznych dawkach.
U niektórych pacjentów przy długotrwałym stosowaniu leku

może wystąpić obrzęk obwodowy. Powinny to wziąć pod uwagę osoby z przewlekłą niewydolnością serca.
Leku nie należy stosować u pacjentów z jaskrą z zamkniętym kątem przesączania.
Lek zawiera laktozę, dlatego pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni stosować amantadyny.
Stosować w czasie ciąży lub karmienia piersią. Amantadyna jest przeciwwskazana u kobiet w ciąży i planujących ciążę. Lek jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią, ponieważ przenika do mleka matki. Jeżeli zaistnieje konieczność zastosowania leku, należy przerwać karmienie piersią.
Możliwość wpływania na szybkość reakcji podczas prowadzenia pojazdów lub innych mechanizmów. Amantadyna może zmniejszać koncentrację uwagi i szybkość reakcji, powodować zawroty głowy, zmniejszenie ostrości wzroku, dlatego należy ostrzec pacjentów o potencjalnym niebezpieczeństwie podczas prowadzenia samochodu lub pracy z innymi mechanizmami.

Interakcje z innymi produktami leczniczymi
przed rozpoczęciem stosowania innych leków w skojarzeniu z amantadyną należy uważnie zapoznać się z instrukcją użycia medycznego dotyczącą możliwych interakcji tych leków z amantadyną, które mogą prowadzić do wydłużenia odstępu QT. Możliwe jest skojarzenie amantadyny z innymi lekami przeciw parkinsonizmowi. Aby uniknąć skutków ubocznych (takich jak reakcje psychotyczne), należy zmniejszyć dawkę innych leków lub ich kombinacji.
Wiadomo, że nie przeprowadzono specjalnych badań interakcji po jednoczesnym podaniu amantadyny i innych leków przeciw parkinsonizmowi (takich jak lewodopa, bromokryptyna, memantyna, triheksylofenidyl itp.) (należy zwrócić uwagę na działania niepożądane).
Jednoczesne stosowanie amantadyny i innych rodzajów leków lub substancji czynnych wymienionych poniżej może prowadzić do następujących rodzajów interakcji.
Leki antycholinergiczne. Nasilenie działań niepożądanych (splątanie i halucynacje), leki antycholinergiczne (takie jak triheksylofenidyl, benzatropina, skopolamina, biperiden, orfenadryna itp.).
Sympatykomimetyki o bezpośrednim działaniu na ośrodkowy układ nerwowy. Wzmocnienie głównego działania amantadyny.
Alkohol. Zmniejszenie tolerancji na alkohol.
Lewodopa (lek przeciw parkinsonizmowi). Wzajemne wzmocnienie efektu terapeutycznego. Dlatego lewodopę można przepisywać jednocześnie z amantadyną.
Inne leki przeciw parkinsonizmowi. Memantyna może nasilać działanie i skutki uboczne amantadyny (należy zwrócić uwagę na punkt „ZASTOSOWANIE SPECJALNE”), dlatego należy unikać jednoczesnego stosowania memantyny.
Inne leki. Jednoczesne stosowanie leków moczopędnych, takich jak triamteren/hydrochlorotiazyd, może prowadzić do zmniejszenia usuwania amantadyny z osocza krwi, co prowadzi do powstania jej toksycznego stężenia w osoczu krwi. Dlatego należy unikać jednoczesnego stosowania tej kombinacji.
Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie amantadyny i leków wydłużających odstęp QT. Zawierają:
- niektóre leki przeciwarytmiczne klasy IA (np. chinidyna, dyzopiramid, prokainamid) i klasy III (np. amiodaron, sotalol);
- niektóre neuroleptyki (na przykład tiorydazyna, chloropromazyna, haloperidol, pimozyd);
- niektóre trójpierścieniowe i tetracykliczne leki przeciwdepresyjne (na przykład amitryptylina);
- niektóre leki przeciwhistaminowe (na przykład astemizol, terfenadyna);
- niektóre antybiotyki makrolidowe (na przykład erytromycyna, klarytromycyna);
- niektóre inhibitory gyrazy (na przykład sparfloksacyna);
– azolowe leki przeciwgrzybicze i inne leki, takie jak budypina, halofantryna, kotrimoksazol, pentamidyna, cyzapryd i beprydyl.

Przedawkować
zawsze należy liczyć się z możliwością wielokrotnego zatrucia, np. zażywania więcej niż jednego leku w celu samobójczym.
Objawy W przypadku przedawkowania amantadyny istotne miejsce zajmują objawy ostrej psychozy toksycznej w postaci splątania z omamami wzrokowymi, do których czasami zalicza się śpiączka i mioklonie, które można zaobserwować po jednoczesnym podaniu amantadyny i innych leków przeciw parkinsonizmowi. Nadmierne podniecenie, drżenie, ataksja, niewyraźne widzenie, letarg, depresja, dyzartria, zaburzenia nerwowo-mięśniowe, hiperrefleksja, niepokój ruchowy, drgawki, zjawiska pozapiramidowe, skurcze skrętne, rozszerzenie źrenic, dysfagia, splątanie, dezorientacja, delirium, mioklonie, nudności, wymioty, suchość jamy ustnej, hiperwentylacja, obrzęk płuc, niewydolność oddechowa, zespół niewydolności oddechowej, nadciśnienie, zaburzenia rytmu serca, tachykardia, atak dławicy piersiowej, zatrzymanie akcji serca.
Możliwe zaburzenia czynności nerek, w tym zwiększone stężenie azotu mocznikowego i zmniejszony klirens kreatyniny, zatrzymanie moczu.
Leczenie. Nie jest znane żadne specyficzne leczenie ani antidotum. Aby zapobiec wchłonięciu leku, należy wywołać wymioty i/lub przemyć żołądek (jeśli pacjent jest nieprzytomny), zastosować węgiel aktywowany. W przypadku zatrucia zagrażającego życiu konieczne jest podjęcie działań reanimacyjnych. Konieczne jest podjęcie działań terapeutycznych, zapewniających odpowiednie wsparcie funkcji życiowych organizmu 

nawodnienie, ewentualnie uspokojenie, leki przeciwdrgawkowe i przeciwarytmiczne. W leczeniu opisanych powyżej objawów neurotoksycznych można stosować fizostygminę dożylnie w dawce 1–2 mg co 2 godziny u dorosłych i od 2 × 0,5 mg w odstępie 5–10 minut do maksymalnej dawki 2 mg u osób dorosłych. dzieci.
Zaleca się ścisłe monitorowanie pacjentów z ryzykiem wydłużenia odstępu QT i chaotycznego wielokształtnego częstoskurczu komorowego, takiego jak zaburzenia równowagi elektrolitowej (w tym hipokaliemia i hipomagnezemia) lub bradykardia. Ze względu na małą zdolność amantadyny do dializy (prawie 5%) nie zaleca się hemodializy.

Warunki przechowywania
w miejscu niedostępnym dla dzieci, w oryginalnym opakowaniu, w temperaturze nie wyższej niż 25°C.

zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej (fosfokinazy kreatynowej) lub zwiększenie poziomu mioglobiny we krwi i moczu, należy zaprzestać stosowania tego leku