Kardishur 2,5 mg, 10 tabletek
Opis
Jasnobrązowe, okrągłe tabletki z rowkiem w kształcie krzyża po jednej stronie, który dzieli tabletkę na cztery równe części i gładką po drugiej stronie.

Mieszanina
1 tabletka (o masie 450,0 mg) zawiera substancję czynną:

pimobendan – 2,5 mg.
Substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna, kroskarmeloza sodowa, stearynian magnezu, naturalny aromat mięsny OHLY.

Właściwości farmakologiczne
Kod klasyfikacyjny ATCvet: QC01CE90 Nieglikozydowe kardiotoniczne leki weterynaryjne. Inhibitory fosfodiesterazy. Pimobendan.

Właściwości farmakodynamiczne
Pimobendan jest pochodną benzimidazolo-pirydazynonu, niesympatykomimetyczną, nieglikozydową substancją inotropową o silnych właściwościach rozszerzających naczynia krwionośne. Ma stymulujące działanie na mięsień sercowy poprzez podwójny mechanizm działania: zwiększa wrażliwość mięśnia sercowego na wapń i hamuje fosfodiesterazę (typ III). Pimbendan ma działanie rozszerzające naczynia krwionośne w wyniku hamowania aktywności fosfodiesterazy III.

Kiedy pimobendan stosowano w skojarzeniu z furosemidem w leczeniu niewydolności zastawek serca, wykazano, że lek poprawia jakość życia i wydłuża oczekiwaną długość życia leczonych psów.

W ograniczonej liczbie przypadków wykazano, że lek stosowany w objawowej kardiomiopatii rozstrzeniowej w połączeniu z furosemidem, enalaprylem i digoksyną poprawia jakość życia i wydłuża oczekiwaną długość życia psów.

Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Po podaniu doustnym całkowita biodostępność substancji czynnej wynosi 60-63%. Ponieważ biodostępność pimobendanu przyjmowanego z pokarmem lub krótko po karmieniu jest znacznie zmniejszona, zaleca się podawanie leku zwierzętom na około 1 godzinę przed karmieniem.

Dystrybucja
Objętość dystrybucji wynosi 2,6 l/kg, co wskazuje, że pimobendan łatwo ulega dystrybucji do tkanek. Średnie wiązanie z białkami osocza wynosi 93%.

Metabolizm
Związek ulega oksydacyjnej demetylacji do głównego aktywnego metabolitu (UD-CG 212). Dalsze szlaki metaboliczne to koniugaty fazy II UD-CG-212, a właściwie glukuronidy i siarczany.

Usuwanie
Okres półtrwania pimobendanu w osoczu krwi wynosi 0,4 ± 0,1 godziny. Główny aktywny metabolit jest eliminowany z osocza krwi w okresie półtrwania w ciągu 2,0 ± 0,3 godziny. Prawie cała dawka jest wydalana z kałem.

Aplikacja
Do leczenia psów z zastoinową niewydolnością serca wynikającą z kardiomiopatii rozstrzeniowej lub niewydolności zastawek (niedomykalność zastawki mitralnej i/lub trójdzielnej).

Dawkowanie
Nie przekraczać zalecanej dawki!

Przed leczeniem należy dokładnie określić masę ciała zwierzęcia, aby zapewnić prawidłowe dawkowanie.

Tabletki należy podawać doustnie w dawce od 0,2 do 0,6 mg pimobendanu na 1 kg masy ciała, podzielonej na dwie dawki dziennie.

Zalecana dzienna dawka to 0,5 mg pimobendanu na 1 kg masy ciała. Dawkę należy podzielić na dwie dawki po 1 tabletce (2,5 mg pimobendanu) na 10 kg masy ciała – rano i po około 12 godzinach. Dawkę podtrzymującą powinien indywidualnie dostosować lekarz weterynarii, biorąc pod uwagę stopień zaawansowania choroby.

Lek można łączyć z lekiem moczopędnym, takim jak furosemid.

Aby podzielić tabletkę na ćwiartki, połóż ją na płaskiej powierzchni linią podziału skierowaną do góry, przytrzymaj połowę tabletki i naciśnij kciukiem środek tabletki.

Każdą dawkę należy podać około godzinę przed karmieniem.

Przeciwwskazania
Nie stosować w kardiomiopatiach przerostowych lub stanach klinicznych, w których nie jest możliwe zwiększenie pojemności minutowej serca ze względów funkcjonalnych lub anatomicznych (np. zwężenie aorty).

Ponieważ pierwotny metabolizm pimobendanu zachodzi w wątrobie, leku nie należy stosować u psów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.

Ostrzeżenie
Efekt uboczny
Rzadko mogą wystąpić łagodne pozytywne efekty chronotropowe i nudności. Jednakże działania te zależą od dawki i można ich uniknąć, zmniejszając dawkę leku.

Rzadko obserwowano przejściową biegunkę, anoreksję lub letarg.

Rzadko obserwowano zwiększoną niedomykalność zastawki mitralnej podczas długotrwałego leczenia pimobendanem u psów z chorobą mitralną serca.

Bardzo rzadko podczas leczenia obserwowano oznaki wpływu na pierwotną hemostazę (wybroczyny na błonach śluzowych, krwotoki podskórne), chociaż nie ustalono jednoznacznie, że to pimobendan powoduje te objawy. Objawy te znikają po zaprzestaniu leczenia.

Częstość występowania działań niepożądanych określa się za pomocą następującego modelu:

bardzo często (więcej niż 1 na 10 zwierząt wykazuje działania niepożądane podczas jednego leczenia);
częste (więcej niż 1, ale mniej niż 10 na 100 zwierząt);
rzadkie (więcej niż 1, ale mniej niż 10 na 1000 zwierząt);
rzadkie (więcej niż 1, ale mniej niż 10 na 10 000 zwierząt);
bardzo rzadkie (mniej niż jedno zwierzę na 10 000 zwierząt) 

х).
Środki ostrożności dotyczące stosowania u zwierząt
Lek smakowy. Aby uniknąć przypadkowego połknięcia, tabletki należy przechowywać w miejscu niedostępnym dla psów.

Badanie laboratoryjne na tkance szczura wykazało, że pimobendan w sposób zależny od dawki zwiększa uwalnianie insuliny (kosztem glukozy) z komórek β trzustki. W przypadku podawania leku psom chorym na cukrzycę należy dokładnie monitorować stężenie glukozy we krwi.

Aby zastosować lek w leczeniu kardiomiopatii rozstrzeniowej w fazie przedklinicznej (przebieg bezobjawowy ze zwiększeniem średnicy końcowoskurczowej i końcoworozkurczowej lewej komory), konieczna jest diagnostyka poprzez kompleksowe badanie kardiologiczne (w tym badanie echokardiograficzne i ewentualnie badanie metodą Holtera).

Aby zastosować lek w leczeniu śluzowatej choroby mitralnej serca w fazie przedklinicznej (stadium B2 według konsensusu ACVIM: bezobjawowy ze szmerem mitralnym > 3/6 i kardiomegalią w związku ze śluzowatą chorobą mitralną serca), konieczne jest: diagnozę należy postawić na podstawie kompleksowego badania fizykalnego i kardiologicznego, które w razie potrzeby powinno obejmować echokardiografię lub radiografię.

U zwierząt otrzymujących pimobendan zaleca się monitorowanie czynności i morfologii serca.

Nie badano stosowania leku w przypadkach bezobjawowej kardiomiopatii rozstrzeniowej (DCM) u pinczerów dobermanów z migotaniem przedsionków lub przetrwałym częstoskurczem komorowym.

Nie badano stosowania leku w przypadkach bezobjawowej śluzowatej choroby mitralnej serca u psów ze znacznymi tachyarytmiami nadkomorowymi i/lub komorowymi.

Lek należy podawać zwierzęciu na czczo lub na godzinę przed karmieniem, ponieważ wchłanianie leku zmniejsza się wraz z pożywieniem.

Nie oceniano bezpieczeństwa stosowania leku u zwierząt ciężarnych i karmiących piersią. Zaleca się stosowanie leku wyłącznie po ocenie korzyści i ryzyka dokonanej przez odpowiedzialnego lekarza weterynarii.

Formularz zwolnienia
Blistry z polichlorku winylu, pokryte folią aluminiową, po 10 tabletek w pudełku tekturowym. Każde pudełko zawiera 2, 5, 10 lub 25 blistrów.

Blistry aluminiowe po 5 tabletek w pudełku tekturowym. Każde pudełko zawiera 4, 10, 20 lub 50 blistrów.

Składowanie
Przechowywać w temperaturze od 5 do 30°C, w oryginalnym opakowaniu.

Podzieloną tabletkę należy przechowywać w blistrze przez 3 dni.

Okres przydatności do spożycia – 2,5 roku.

Okres ważności części podzielonych tabletek po pierwszym otwarciu blistra wynosi 3 dni.

Do stosowania w weterynarii!