Mieszanina
substancja czynna: kwas askorbinowy;

1 ml roztworu zawiera 50 mg kwasu askorbinowego;

substancje pomocnicze: sodu wodorowęglan, sodu siarczan bezwodny (E 221), woda do wstrzykiwań.

Forma dawkowania
Zastrzyk.

Grupa farmakoterapeutyczna
Proste preparaty kwasu askorbinowego. Kwas askorbinowy (witamina C).

Kod ATC to A11G A01.

Właściwości farmakologiczne
Farmakodynamika.

Kwas askorbinowy (witamina C) to rozpuszczalna w wodzie witamina, która wspomaga optymalny metabolizm tkanek. Bierze czynny udział w reakcjach redoks, tworząc z kwasem dehydroaskorbinowym układ przenoszenia protonów wodoru, wykazując właściwości przeciwutleniające, zapewniając tym samym stabilność błon komórkowych. Bierze udział w syntezie głównej substancji tkanki łącznej ściany naczyń, zapobiegając w ten sposób rozwojowi skazy krwotocznej. Nie jest syntetyzowany w organizmie człowieka. Przy niewystarczającym spożyciu kwasu askorbinowego z pożywienia rozwija się krwawienie z dziąseł i błon śluzowych. Bierze udział w metabolizmie glukozy, katabolizmie cholesterolu i syntezie hormonów steroidowych. Podczas reakcji stresowych zawartość kwasu askorbinowego w organizmie, a zwłaszcza w tkance nadnerczy, znacznie spada, co potwierdza udział kwasu askorbinowego w reakcjach adaptacyjnych. Może mieć działanie przeciwanemiczne ze względu na wpływ na metabolizm żelaza. Przywraca żelazo trójwartościowe do żelaza dwuwartościowego, które jest transportowane w krwiobiegu.

Farmakokinetyka.

Kwas askorbinowy po podaniu pozajelitowym łatwo przenika do leukocytów, płytek krwi, a następnie do wszystkich tkanek; gromadzi się głównie w narządach o wzmożonym poziomie procesów metabolicznych, w szczególności w tkankach nadnerczy. Występuje w tkankach zarówno w stanie wolnym, jak i w postaci związków. Jest wydalany z organizmu z moczem zarówno w postaci niezmienionej, jak i w postaci metabolitów.

Picie alkoholu i palenie przyspieszają rozkład kwasu askorbinowego (przekształcenie w nieaktywne metabolity), gwałtownie zmniejszając jego zapasy w organizmie.

Wskazania
Hipowitaminoza C; szkorbut, krwawienia (maciczne, płucne, nosowe, wątrobowe), skaza krwotoczna, krwawienia takie jak zespół choroby popromiennej, różne zatrucia i choroby zakaźne, nefropatia kobiet w ciąży, przełom Addisona, przedawkowanie antykoagulantów, złamania kości i wiotkie rany ziarninujące, różne dystrofie , ciąża i laktacja karmienie piersią, zwiększony stres psychiczny i ciężka praca fizyczna.

Przeciwwskazania
Zwiększona indywidualna wrażliwość na kwas askorbinowy lub którykolwiek z pomocniczych składników leku. Cukrzyca, zwiększona krzepliwość krwi, skłonność do zakrzepicy, zakrzepowe zapalenie żył, kamica moczowa (w tym hiperoksaluria), niewydolność nerek, postępujące choroby nowotworowe, hemochromatoza, talasemia, czerwienica, białaczka, niedokrwistość syderoblastyczna, anemia sierpowatokrwinkowa, dehydrogenaza fosforanowa z niedoboru glukozy-6.

Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji
Kwas askorbinowy zwiększa stężenie salicylanów we krwi (zwiększa ryzyko krystalurii), etynyloestradiolu, benzylopenicyliny i tetracyklin oraz zmniejsza stężenie doustnych środków antykoncepcyjnych we krwi. Zwiększa wydalanie leków o odczynie zasadowym (w tym alkaloidów). W dużych dawkach zwiększa wydalanie nerkowe meksyletyny.

Tetracykliny i kwas acetylosalicylowy zwiększają wydalanie kwasu askorbinowego z moczem.

W przypadku jednoczesnego stosowania z salicylanami i krótko działającymi sulfonamidami zwiększa się ryzyko tworzenia się kamieni moczowych.

Wysokie dawki kwasu askorbinowego mogą zmniejszać pH moczu, zmniejszając w ten sposób kanalikowe wchłanianie zwrotne amfetaminy i trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, które są jednocześnie stosowane.

Zwiększa wydalanie żelaza u pacjentów przyjmujących deferoksaminę.

Zmniejsza działanie przeciwzakrzepowe pochodnych kumaryny i heparyny oraz skuteczność antybiotyków.

Zwiększa neutralizację i całkowity klirens alkoholu etylowego.

Zmniejsza chronotropowe działanie izoprenaliny i działanie terapeutyczne pochodnych fenotiazyny.

Przy jednoczesnym stosowaniu z barbituranami i prymidonem zwiększa się wydalanie kwasu askorbinowego z moczem.

W przypadku stosowania dużych dawek kwasu askorbinowego i jednoczesnego spożycia alkoholu mogą wystąpić reakcje podobne do disulfiramu.

Sposób użycia i dawkowanie
Przepisywany dożylnie strumieniem lub kroplówką i domięśniowo.

Podaje się go dożylnie w ciągu 1–3 minut. W przypadku podawania kroplowego dożylnie pojedynczą dawkę leku rozpuszcza się w 50–100 ml 0,9% roztworu chlorku sodu i podaje w powolnym wlewie dożylnym z szybkością 30–40 kropli na minutę.

Wstrzykuje się domięśniowo głęboko w mięsień.

Dawki ustalane są indywidualnie, biorąc pod uwagę charakter i ciężkość choroby.

Dorosłym i dzieciom w wieku powyżej 12 lat zwykle przepisuje się 50–150 mg na dzień. W przypadku zatrucia dieta dzienna 

dawkę zwiększa się do 500 mg. Maksymalna pojedyncza dawka wynosi 200 mg, dzienna dawka wynosi 1 g.

Dzieciom do 12. roku życia przepisuje się dożylnie w dawce dziennej 5–7 mg/kg masy ciała w postaci 5% roztworu (0,5–2 ml). Zazwyczaj dawki dzienne dla dzieci wynoszą: do 6 miesięcy - 30 mg, 6-12 miesięcy - 35 mg, 1-3 lata - 40 mg, 4-10 lat - 45 mg, 11-12 lat - 50 mg.

Maksymalna dawka dobowa wynosi 100 mg.

Specjalne grupy pacjentów. U chorych na nawracającą kamicę nerkową dzienna dawka kwasu askorbinowego nie powinna przekraczać 100–200 mg. U pacjentów z ciężką lub schyłkową niewydolnością nerek (pacjenci dializowani) dobowa dawka kwasu askorbinowego nie powinna przekraczać 50–100 mg. U pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej dzienna dawka kwasu askorbinowego nie powinna przekraczać 100–500 mg.

Dzieci
Lek jest stosowany w praktyce pediatrycznej.

Dawkowanie leku dla dzieci, patrz punkt „Sposób podawania i dawki”.

W przypadku stosowania w dużych dawkach konieczne jest monitorowanie czynności nerek, ciśnienia krwi (stymulacja tworzenia kortykosteroidów przez kwas askorbinowy), a także czynności trzustki (hamowanie aparatu wyspowego).

Nie należy stosować terapii dużymi dawkami u pacjentów ze skłonnością do nawracającej kamicy moczowej. U pacjentów z niewydolnością nerek należy zadbać o odpowiednią podaż płynów (1,5–2 litrów na dobę), aby zmniejszyć ryzyko krystalurii.

Stosowanie dużych dawek kwasu askorbinowego może mieć wpływ na wyniki niektórych badań laboratoryjnych: fałszywie dodatniego testu na obecność cukru w ​​moczu oraz ujemnego testu na obecność krwi utajonej w kale, a także zmniejszenie prowadzi badania stężenia dehydrogenazy mleczanowej i aminotransferaz w surowicy krwi.

Pacjenci z wysokim poziomem żelaza w organizmie powinni stosować kwas askorbinowy w minimalnych dawkach.

Pacjentom stosującym dietę niskosodową nie należy przepisywać dużych dawek leku.

Podawanie kwasu askorbinowego pacjentom z guzami szybko proliferującymi i intensywnie dającymi przerzuty może przyspieszyć przebieg tych procesów. Pacjentom poddawanym chemioterapii lek należy przepisać nie wcześniej niż 1–3 dni (w zależności od okresu półtrwania leku przeciwnowotworowego) po chemioterapii, ponieważ nie ma klinicznych dowodów na możliwą interakcję.

Działania niepożądane
Z krwi i układu limfatycznego: przy długotrwałym stosowaniu w dużych dawkach - trombocytoza, hiperprotrombinemia, tworzenie skrzeplin, erytrocytopenia, leukocytoza neutrofilowa.

Ze strony układu nerwowego: ból głowy, uczucie zmęczenia, przy długotrwałym stosowaniu w dużych dawkach - zaburzenia snu, zwiększona pobudliwość ośrodkowego układu nerwowego.

Z układu pokarmowego: nudności, biegunka, skurcze żołądka.

Z układu moczowego: hiperoksalaturia; przy długotrwałym stosowaniu w dużych dawkach - uszkodzenie aparatu kłębuszkowego nerek, powstawanie kamieni nerkowych ze szczawianu wapnia.

Ze skóry i tkanki podskórnej: bardzo rzadko - wysypka skórna, przekrwienie skóry, swędzenie, pokrzywka.

Zaburzenia metaboliczne: hiperwitaminoza C, przy długotrwałym stosowaniu w dużych dawkach - zahamowanie funkcji aparatu wyspowego trzustki (hiperglikemia, cukromocz) i syntezy glikogenu, zatrzymywanie sodu i płynów, zaburzony metabolizm cynku i miedzi.

Z układu sercowo-naczyniowego: zmniejszona przepuszczalność naczyń włosowatych, pogorszenie trofizmu tkanek; przy długotrwałym stosowaniu w dużych dawkach - zwyrodnienie mięśnia sercowego, podwyższone ciśnienie krwi, rozwój mikroangiopatii.

Zaburzenia ogólne: po podaniu dożylnym może wystąpić uczucie gorąca, zmiany w miejscu wstrzyknięcia

Ciąża: po podaniu dożylnym w dużych dawkach istnieje ryzyko poronienia.

Z układu odpornościowego: bardzo rzadko - reakcje nadwrażliwości, w tym wstrząs anafilaktyczny.

Najlepiej spożyć przed datą
2 lata.

Warunki przechowywania
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w temperaturze nie przekraczającej 25°C.

Trzymać z dala od dzieci.